Wdowa, wychowująca czwórkę dzieci w wieku 10 – 20 lat. Mąż zmarł 4 lata temu, teściowa rok temu. Aneta była bardzo związana ze swoim mężem. Teściowa całe życie, szczególnie po śmierci syna (męża Anety) mówiła wiele o śmierci itp.
Źle to działało na dzieci Anety 4 dzieci), po prostu trauma, strach, czy wracając do domu babcia będzie żyła (bo żegnała się mówiąc, że pewnie już ostatni raz i… tak przez kilka lat).
Problem Anety polega na rozdwojeniu: musi zadbać o siebie, zdrowie psychiczne też, a z drugiej strony ma poczucie winy wobec najmłodszego syna, że ma mało czasu dla niego. Aneta jest wzrokowcem, to jej podstawowy kanał komunikacji. Powiedziała, że wciąż ma za sobą na ekranie teściową. Poszedłem za tym (to były zajęcia grupowe). Poprosiłem, by zamknęła oczy, by opisała mi, co widzi na tym ekranie. Potem co czuje w związku z tym. Widziała teściową, słyszała jej głos. Poprosiłem, by postawiła ten ekran przed sobą. Poczuła się zupełnie inaczej. Poprosiłem o opis uczuć, jakie wywołuje obraz. To tzw. przeniesienie między strukturą wzrokową a kinestetyczną (w tym emocjonalną). Obraz i głos (struktura wzrokowa i słuchowa) budziła emocje i coś działo się podczas tego procesu.
Potem poprosiłem, by przypomniała sobie stare telewizory. Manipulowałem obrazem… „Zmień pokrętłem na szary” (widziała kolorowy). „Zmniejsz obraz”. „Poszerz, zawęzij”. „Wyłącz głos, zmniejsz obraz”. Zawsze „jak się z tym czujesz?”
Aneta przestała słyszeć teściową. Potem po zmniejszeniu- widzieć. Uświadomiła sobie, skąd bierze się jej problem, bo usłyszała, lub przypomniała sobie słowa w stylu: „nie bądź wyrodną matką, opiekuj się wnukami i najmłodszym”. Uświadomiła sobie, że to te słowa nie dają jej odpocząć. Uświadomiła sobie też, że ekran i głos za plecami budzi ogromne emocje, poczucie winy, „powinności”, obowiązki. Z przodu, kiedy staje twarzą w twarz, emocje opadają (dzięki manipulacji obrazem, kolorem, dźwiękiem).
Głębsza treść, odnosząca się do części problemów Anety: chowanie problemów, udawanie że ich nie ma, stawianie jakiś murów powoduje o wiele więcej emocji, niż spotkanie z tym i pożegnanie twarzą w twarz…